Tzaneen - Hoedspruit (1)
29 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Hoedspruit
Vanochtend weer een superontbijt van de kok van onze lodge. Heel uitgebreid én heel lekker. Bij het vertrek is het puzzelen met alle koffers elke keer weer een heel karwei. Wanneer dat niet op de juiste manier gaat kunnen er een aantal koffers niet in. En van een systeem....nooit van gehoord.
Voordat we daadwerkelijk vertrekken komt het voltallige personeel in een kring staan, begint te zingen en te dansen. Mooi gezicht, zo' n 15 vrouwen en het juiste ritme. Uiteraard wordt daar ook wat kleingeld mee verdient.
De tocht naar hoedspruit is weer anders dan de vorige. Nu rijden we tussen allerlei privéwildparken in. Her en der zien we (nou ja....we? Iedereen behalve Anja en ik) al wat kleine dieren: impala, zwijn en wat aapjes. Langs de weg zien we ook (dat was al eerder) hele grote termietenhopen. Soms zijn ze wel een meter hoog. Ze horen gewoon bij dit landschap.
Wat het landschap betreft: de aarde is hier rood. Vooral wanneer het wat vochtig is is die kleur op zijn mooist. In het (gelige) dorre grag wat we (in wintertijd) overal zien zie je grijs en groentinten van struiken en bomen. Mooi en heel apart. Het landschap is wijds met in de verte steeds heuvels en bergen. Wanneer je hier bent wéét je gewoon dat dit een onnoemelijk groot land is.
Tussen de vlaktes zien we ook hier weer allerlei hutjes. Je snapt niet dat erin gewoond wordt. We horen dat beloofd is dat iedereen een regeringshuisje gaat krijgen en sommige worden dan ook al gebouwd en toegewezen aan mensen. Daar zit echter wel iets achter. Bij verkiezingen kan getraceerd worden wie waarop gestemd heeft. Deze president (ik hoor er niet veel goede verhalen over) neemt, wanneer iemand niet op hem gestemd heeft, gewoon het huisje weer terug. Het is niet de president die het volk hier verdiend. Denkt veel aan zichzelf.
Gisteren kwamen we voorbij een heuvel met daarop vele witte kruizen. In het gebied waren veel boerderijen van blanke boeren. Boerderijen staan afgelegen en zijn niet veilig. Hele boerengezinnen worden hier vermoord in de laatste paar jaren. Elk kruis herinnerde aan zo' n gezin. Het voelt allemaal heel dubbel. Je krijgt maar een klein gedeelte mee als toerist maar het spanningveld en de dilemma' s zijn constant voelbaar (og mogelijk ook wat gevoelig hiervoor?).
Tijdens onze tocht stoppen we even bij een enorme bilbaoboom. Met ons 22-gen kunnen we er een kring omheen maken. Het schijnt de grootste bilbaobomo van ZuidAfrika te zijn en we schieten er dus uiteraard de man zoń 20 plaatjes. (Straks alles weer verwijderen maar goed....zo gaat dat!)
In de bus krijgt Frank het voor elkaar mijn fotoś up te loaden binnen het programma Ubuntu. Bij dee eerste beste keer 'goed wifi' kunnen dus verslagen mét foto' s worden weggezet. Wel zo leuk voor de lezeres. Andere bomen hier, die ook wel de moeite waard zijn om even te benoemen zijn de bomen met de haast groene stam. Vroeger dacht men dat de ziekte malaria door deze bomen verspreid werden omdat ze voorkomen in gebieden waar steeds malaria uitbrak/voorkwam. Dat is de reden waarom de deze boom hier 'koortsboom' noemen...
Voordat we naar onze lodge rijden doen we het stadje Hoedspruit even aan. Het is niet groot. De mensen uit de verre omtrek kunnen hier de hoogst nodige boodschappen komen doen en er zijn wat banken en café ' s. We drinken er een bak koffie om door te gaan naar een waar Afrikaans dorp waar we in overnachten. Allemaal ronde huisjes die van buiten kleurig beschilderd zijn. Ook hier worden we weer verwelkomt met een glaasje. Binnen staan mooie bedden met keurig handdoeken etc erop en boven elk bed een klamboe. Op de binnenkant van de deur prijkt een papier waarop staat dat we steeds voorzichtig moeten blijven omdat rondom de huisjes ook wilde dieren lopen. (Geweldig, denk ik bij mezelf. ….). Het is de bedoeling dat we zo lunchen (ik schrijf dit verhaal nu vóór het middageten en vul het straks aan) dan wat relaxen hier om vervolgens onze eerste 'avond' safari te maken. Start om 15.30 – ongeveer 19.00 uur. We zijn superbenieuwd. Dáár gingen we immers voor!
Wanneer de jeeps bij de lodge komen kunnen we ingroepen van 9 personen erin. Het zijn jeeps met daarop een soort bak waar drie, omhooglopende rijen banken in zijn geplaatst. Op elke bank kunnen drie mensen zitten. De autoś zijn overkapt maar zij- en voorkant van de bak waarin we zitten zijn open (en kunnen omlaag). Iedereen krijgt een soort kussen waarop je kunt gaan zitten en waarin een soort fleesecape zit die je, wanneer je het koud krijgt, aan kunt trekken. Wanneer de zon schijnt zal het nog een graad of 21 zijn maar eenmaal weg koelt het hier snel af. Bovendien waait het erg in de jeep want die is, wanneer ze ons komen halen, open aan zijkanten. Elke groep krijgt een driver en een helper toegewezen en bij ons is dat Prince en Afrika. Ik denk dat ze die namen maar zelf gekozen hebben. Prince bestuurt de auto en Africa zal, blijkt later, wanneer het donker is met een grote lamp over het terrein schijnen op zoek naar dieren.
In het begin zien we wel wat kleine dieren maar vaak veraf. Deze autoś mogen echter wel 'off road' wat in het Krügerpark niet mag. Mocht je dus iets moois zien dan kun je er als het ware 'achteraan'. We gaan onze eearste sfari doen in privé-wildpark Timbavati. In het begin zien we enkel wat kleinere dieren. De 'drivers' hebben voortdurend contact met elkaar dus als er iets te zien is dan waarschuwt men elkaar. Zo hebben we al snel onze eerste ontmoeting met rie grote mannetjesolifanten. Ze zijn op weg naar een drinkpoel (waar we ze later naar toe volgen) en we staan hen eigenlijk in de weg. Die ontmoeting maakt diepe indruk op ons alle vier. Wat een kleppers. Je beseft dan ineens hoe kwetsbaar je daar bent. Ok al ben je met 10 man en ook al zit je in een auto. Als één van hen maar zou willen veegt ie zo de hele jeep (met inhoud: wij sua) van de pad. Man, man, wat een ervaring. Het is duidelijk dat deze chauffeurs de lichaamstaal van deze dieren lezen. Ze weten dan ook exact wanneer de motor weer te starten of terug of weg te rijden. Heel erg indrukwekkend. De drie heren passeren ons en we volgen ze naar de drinkplaats. Hier staan inmiddels al meer jeeps om het schouwspel gade te slaan. Héél erg mooi. Wat een ervaring.
We rijden vanaf half vier en stoppen zo rond zes uur voor zonsondergang. In de jeeps blijken klaptafeltjes te zitten en er worden drankjes met wat nootjes/chips geserveerd. Heel raar om daar, midden in het wildpark, met alle beesten om je heen een wijntje te staan drinken...
Dan wordt het snel donker en de laatste drie kwartier rijden we in puikkedonker (tot 19.00 uur). We spotten impala' s, antilopen, een mannetjesgnoe, gieren en banaanvogel en bepaalde bokken waar ik de naam niet meer van weet. Tijdens het navhtrijden staan we oog in oog met een baby-hyena. Echt....dit is héél mooi en indrukwekkend.
Eenmaal terug bij de lodgesgebruiken we diner in buffetvorm en liggen we allemaal voor 10 uur in bed. Morgen kwart voor vijf op om een hele dag een gamedrive te doen in Krügerpark. Truste
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley