End of the South Africa Story

Inmiddels alweer thuis maar toch nog even een en ander over de laatste twee dagen in Kaapstad. Ondanks het feit dat Robbeneiland volgeboekt zou zijn weet onze gids toch nog vier tickets te regelen zodat we de voorlaatste dag met de boot dit eiland kunnen bezoeken. Frank is er vier jaar geleden al geweest maar geeft aan nogmaals mee te willen omdat het destijds zo indrukwekkend was. Na een hoop gedonder met de kaartjes (onze gids zou ze onder de hotelkamerdeur hebben geschoven maar daar lagen ze niet. Na een hoop over en weer gebel bleek de poetsmevrouw ze wel gezien te hebben maar ze aangezien te hebben voor 'toeristenrotzooi' en heeft ze vervolgens maar in de prullenbak gegooid en die geledigd.) gaat Riaan (gids) mee naar het vertrekpunt waar hij kan laten zien dat onze tickets van zijn creditkaart zijn afgeschreven en kunnen we dus nog mee. Eerst een uur met de boot (nee, je kon er echt niet ontsnappen want daś veel te lang zwemmen) en daar worden we ontvangen door een exgevangene die ons door het cellencomplex leidt. Uiteraard met alle verhalen erbij én met de cel van meneer Mandela. Later in de bus een tocht over het eiland. We zien daar een klein huisje staan (wel binnen het gevangenecomplex0. Ik ben diep onder de indruk over het verhaal van dhr. Robert Sobukwe die daar, weliswaar met privileges, tot aan zijn dood heeft moeten zitten met een spreekverbod. Hij mocht niet praten en, buiten zijn geestelijk verzorger eens in de maand, er mocht niet met hem gesproken worden. Zo krijg je iemand in de ziel dood en dat was dan ook de bedoeling.
Na robbeneiland leker slenteren aan het 'Waterfront' met terrasjes en winkeltjes. Gewoon leuk!
De volgende dag is de dag van ons vertrek. met een lokale gids besluiten we toch de townships van Kaapstad in te gaan. Niet zo zeer om de ellende te zien (die er onvoorstelbaar is) maar ook omdat deze townships gewoon bij ZuidAfrika horen. zou vreemd zijn wanneer we die zouden hebben overgeslaan.
Onze gids: Joepie brengt ons eerst naar de islamitische wijk buiten Kaapstad. Supernetjes met huisjes geverfd in allerlei kleurtjes. Mooi hoe deze gemeenschap hun buurtje netjes houdt en het ziet er bovendien vrolijk uit (wat we nodig hebben om te compenseren met de rest wat we nog gaan zien aan 'woongelegenheden'. In de Langa Township gaan we eerst naar een cultureel project waar mensen die in het township wonen hun creativiteit kunnen laten bijschaven, kunnen leren etc. Ze mogen, wanneer ze thuis iets gemaakt hebben, steeds gebruik maken van ovens en machines die op dit project aanwezig zijn en kunnen zo hun spullen verkopen. Mooi, iets positiefs en opbouwends hier. We zien een soortgelijk project (qua constructiviteit) , gesponsord door een Zweeds echtpaar. Een opvanghuis voor de kinderen van mensen in het township die moeten gaan werken.
Dan gaan we wat verder in de buurt kijken en komen bij werkelijk het ene krot tegen het andere aangeplakt. Vaak zonder elektriciteit en water. Mensen kunnen dan bij bepaalde waterpunten hun benodigde hoeveelheden water gaan halen. We ontmoeten twee dames die, om enigszins te kunnen leven, de hele dag schapenkoppen staan te verbranden. Hun geziccht is ingesmeerd met kleiachtige substantie om zich te beschermen tegen zon en hitte van het vuur. Mocht er daar één vonkje overspringen dan brand het hele township af.
geen leuke maar wel een indrukwekkende excursie. Joepie zet ons vervolgens af bij het vliegveld waar we onze terugreis starten. (,5 uur naar Dubai, 3 uur wachten en dan 7 uur van Dubai naar Amsterdam. Einde van een hele mooie reis samen met Frank en Anja.