Gaujas Nationaal Park Sigulda

Vanochtend begonnen met een ontbijt dat net zo overdadig is als de grootte en de rust welke dit guesthouse biedt. Uiteraard eerst wat brood, kaas e.d. genomen en een heerlijke kop koffie. Zitten we net te eten, kom de dame van het guesthouse met 2 grote borden vol: 4 gebakken eieren, 4 worstjes en 4 pannenkoeken. Echt niet normaal. Dat hebben we nog in geen enkele verblijfsplaats gezien. We hebben dan ook deze keer maar wat langer tijd genomen voor dit gebeuren....inclusief 'uitbuiken'.
We besluiten met de auto een route te rijden door het nationale park Gaujas. Gaujas is de naam van een rivier die we overigens nergens hebben kunnen vinden. Twee andere gasten (Nederlanders) vertelden gisteren enthousiast dat ze door het park gingen fietsen. Ik keeg even de indruk dat ze ons maar 'watjes' vonden met onze huurauto. Nou....wel slimme watjes in elk geval. Het park is zeer heuvelig en met een fiets was ik er al na vijf minuten afgevallen. Geloof me. Nergens een vlak stuk. Daarbij zijn enkel de wegen aan de buitenzijde van het gehele gebied verhard en de rest van de straten/wegen zijn een soort greffelpaden. Héérlijk fietsen dus. Maak dat maar iemand anders wijs. We pikken er twee dorpjes uit die we willen zien. Cesis en nog een ander waar ik de naam niet van weet . Het eerste stuk gaat over 'gewone ' weg. We zien daar een chinees meisje ons tegemoet komen met een zeer zwaar bepakte fiets en lopend. Ze ziet er afgepeigerd uit. Ze blijft ook in mijn hoofd zitten. Op ons eerste terrasje vertel ik Bert dat ik steeds aan haar moet denken. We hadden moeten stoppen. God weet wat er aan de hand was...Enfin. Op dat moment konden we toch niets meer. Wel sneu.
In het eerste dorpje nemen we een heerlijke 'Kvass'. In lithouwen hebben we dat ook al op alleen daar heet het 'Gira'. Alcoholvrij en met de smaak van donkerbier. Was iets voor jou Frans, voor tijdens de ZAMIBO! Het zou zeker een lopend drankje zijn, bij ons ook. We lopen er wat rond en komen , door een bosgebiedje, langs kleine grotten . Sommigen werden vroeger als opslagplaats gebruikt, sommigen als werkplaatsje voor allerlei ambachten. Ook zien we diepere tunnels (zo'n 22 meter - stond op het bordje-) We zoeken daarna naar nog meer 'toeristische bezienswaardigheden' maar alles wordt hier erg slecht aangegeven. Wat we wel, op onze 'dwaling' tegenkomen zijn de houten huizen zoals ze hier vroeger werden gebouwd. In het eerste dorpje (Ligatne)zien we er een heel straatje van maar ik sta zo ongelukkig met mijn auto geparkeerd dat ik geen foto kan maken. We zetten de route voort naar Cesis en proberen de Tom-Tom dusdanig in te stellen dat we echt het gebied doorkruisen. Gaat dus wel langzaam (zo'n 30 km per uur max op zo'n weggetje) maar het gebied is echt mooi. Héél veel bloemen en échte oude bomen. Leuk om te doen.
Cesis is een heel andersoortig plaatsje. Ook weer een kasteel (waar we niet in gaan. Ik heb er onderhand genoeg gezien) en wat oude straatjes. Opvallend zijn (ook hier weer ) de mooi aangelegde parken. Bloemen, fonteinen etc. We lunchen 'sjiek'. Bert een lekkere vissoep en ik zalmtartaar. Jammie.
Het is warm in de auto ondanks de airco. Onze terugweg nemen we dan ook het grootste stuk over de 'grote' weg. We passeren een voorovergebogen dametje, lopend langs haar fiets. 'Daar is oewe Chinees', geeft Bert aan. Ik stop zodra ik dat kan in de berm. Ze heeft dus blijkbaar de hele middag gelopen..... Damn! Ik grits de, pas door Bert gekochte, waterfles van de achterbank en loop haar tegemoet. Ze spreekt een klein beetje Engels. Haar fiets is bepakt alsof ze van Beijing naar hier is komen fietsen (of liever gezegd lopen). Ik vraag haar of ze water wil (het kind - zal wel vrouw zijn want ze zijn altijd ouder dan je denkt- weigert). Waar moet je naar toe, vraag ik. Met een schorre stem (beter dat water aannemen!) zegt ze dat ze naar Sigulda gaat. Ik stel haar voor haar fiets op slot te zetten (kan niet ontdekken wat er nu eigenlijk met die fiets aan de hand is) en met ons verder te gaan. Sigulda is nog een dikke 12 km en het gebied is zeer heuvelachtig. Daar wil ze niets van weten. Haar fiets móet mee. Tja, wanneer ik zo de bepakking bekijk heeft ze haar gehele leven bij zich. Ik bied haar nogmaals het water aan maar ze zegt 'No'. En zeer beslist.
Ik baal er wel van maar kan verder niets doen. Inmiddels zit ik bij het guesthouse aan een grote koude pint. Ben al gedouched, heb de krant al gelezen etc etc. Ik denk dat ze nog loopt....