terug naar Riga (Letland)

15 aug 2015. Reisdag van Talinn naar Riga
Gisterenavond hebben we nog bij een Argentijns restaurant gegeten. Zag er niet uit aan de buitenkant mar was wat dichter bij ons hotel. Lampschops....Ik heb ze nog nooit zó lekker op.

Vandaag hebben we een reis voor de boeg van 300 km. In uren geeft onze Tom echter 4,5 uur aan. We zijn vanochtend netjes op tijd en starten onze auto om 10,00. Onze laatste reis met de huurauto.. Terug naar Riga, dan de auto op laten halen en vervolgens met het vliegtuig weer terug naar het Brabantse.
De reis is veel te lang. Het is niet zozeer de kilometers die we moeten rijden als wel de ‘wegwerkzaamheden’ die we tegenkomen. Steeds de halve weg afgezet en stoplichten wanneer éérst het verkeer van de ene kant en dan van de andere kant mag rijden. Het kost ons, buiten een hoop ongeduld wat op de proef wordt gesteld en veel zweten bij zo’n 30 graden, een dik uur vertraging.
We vinden wel een mooie stop. Het lijkt een beetje op onze ‘Bokkenrijder’. Een groot oud houten pand, in een groene omgeving, waar kids volop kunnen spelen en je zelf lekker rustig kunt zitten. Zo’n omgeving waar alles kan. Bert neemt er een goulashsoep en ik een bloemkool/kaassoep. Dát had Ik niet moeten doen. Getver. Net pudding.
Enfin, het binnenkomen in de stad Riga was niet zo eenvoudig. Inmiddels was ik zelf aan het stuur en ik met eerlijk zeggen: ‘Het was nogal stressvol’. De nieuwe stad ging wel maar het komen tot in de oude stad was een zware opdracht. Bovendien wisten we dat we onze koffers uit konden laden bij hotel (we zijn hier immers meer geweest) en dan op zoek moesten naar een parkeerplaats. Dat geeft dan nog een extra beetje stress. Hier kun je nl NERGENS parkeren. We hadden wel het hotel gemaild om voor ons een plaats te reserveren. Echter mail terug: dat ging niet lukken.
Om bij ons hotel te komen moesten we al tussen allerlei toeristengroepen door komen. We wisten ook al dat er, aan de andere zijde van de straat, paaltjes stonden waar we niet verder zouden kunnen. Enfin, zoiets in het hoofd van ‘Auto voor de deur met alarmlichten aan, koffers eruit en daar vragen waar we in Godsnaam zouden kunnen gaan parkeren”.
In het hotel liep alles plotseling zeer gemakkelijk (de eerste keer hadden we nogal wat problemen gehad: wilden ze ons in een ander hotel etc.): Er was inderdaad tóch een parkeerplaats geboekt, we kregen onmiddellijk een kamer (dezelfde als vorige keer) mét bonnen voor gratis drankjes ergens.. etc.
Helemaal mooi dachten we. De juffrouw van receptie wijst ons een parkeerterrein aan in DE OUDE STAD HIER!!!!, waar ze een parkeerplaats heeft gereserveerd. Ik kan het niet goed uitleggen maar je moet je voorstellen dat je in een auto door een drukke Heuvelstraat (topdrukte) rijdt, inclusief de Emmapassage. Honderden toeristen die, in smalle straatjes, slenterend hun souvenirsinkopen doen, een ijsje eten of wat dan ook en daar rijden wij dan gewoon middenin…..STRESS!!!!. Niemand gaat natuurlijk opzij, de Tom liet het afweten etc etc. Uiteindelijk ook dit allemaal goed gekomen maar ik heb er echt van ‘bij moeten komen’. Zie foto: 'Zo zien wij eruit na héél veel stress'.
Na onze koffers te hebben neergezet maar meteen het feestgedruis in (want dat is het hier in Riga). We nemen wat drankjes op terras, kleden ons om en gaan terug om te eten. We wagen ons aan de specialiteit van de streek: Een gedeelte vane en varkenspoot (we denken het bovenste. Zeg maar ‘schoudergedeelte’. Ik was er steeds vies van maar had toch zoiets van….Proberen!.
Echt waar, superlekker. Een gedeelte van de varkenspoot dus, 12 uur gegaard (én gemarineerd”)…..Super!
Nu helemaal óp. Snel naar bed en dan nog twee dagen hier genieten.