Kunming

Kunming
Gisteren zijn we aangekomen in Kunming: stad van de eeuwige lente. Nou dat klopt. In de ochtenden is het wat bewolkt, soms wat regen maar de middagen zijn heerlijk. Ik schat zo'n 23 graden. Onze aankomst hier viel niet bij iedereen in goede aarde. Ons hotel blijkt in een bouwput te staan. Voor de deur loopt een groepje (' vrijwillige') politie en in de hal zien we niets, maar dan ook niets , wat op een hotel lijkt. We blijken op de 8ste etage te moeten zijn. Oké....beetje raar allemaal. Op 8 blijkt inderdaad een receptie, wat stoeltjes om op te zitten en ja....met wat fantasie maak je er een lobby van. Wanneer we op onze kamers komen hebben we even de indruk in een bordeel te zijn beland. Grote kamers met ronde bed, bad in het midden, zitje en dat alles opgeleukt met paarsige stukken voile. Dirk en Lisa hebben een lekkere ordinaire tijgerprint in het interieur. Bert en ik kunnen er wel mee lachen ( we hoeven immers alleen te slapen) maar een gedeelte van de jeugd heeft het wel een beetje gehad. Ik begrijp dat ook wel. Het is hier zó anders dan bij ons, zoveel indrukken en inmiddels allemaal goed vermoeid. Dat moet voor hen nog erger zijn. Enfin, we zijn er allemaal weer bovenop gekomen, beetje met elkaar overlegd en ons voorgenomen niet te veel verwachtingen te hebben van slaapplaatsen en niet steeds alles te plannen. We zien wel waar het schip strand.
Gisteren hebben we een beetje het centrum van Kunming verkend met een bezoekje aan de bloemen- en vogeltjesmarkt. Vanochtend zijn we door een man aan de balie hier met zijn eigen auto ( busje) weggebracht naar Yunnan Nationalities Village wat ten zuiden van het Dianmeer ligt. Uiteraard wel tegen betaling maar fijn dat we in één auto zaten. We moeten steeds twee taxi's pakken en dat geeft nogal eens problemen.
Hier zien we een groot soort park waar , van alle minderheden in Yunnan , hun dorpen ( in het klein) zijn nagebouwd, met de specifieke huizenbouw, klederdrachten, af en toe wat demonstraties muziek en dans etc. Je zou hier op zich wel een dag kunnen rondbrengen, het is ook zeker een must-see wanneer je verder Yunnan intrekt maar zo rond een uur of drie hadden we het allemaal wel gezien. De jeugd terug in een taxi naar het centrum waar we afspreken in een bepaalde bar; Bert en ik met de taxi naar Busstation West om kaartjes te gaan kopen voor de bus naar Dali. Daar gaan we overmorgen naar toe. Eigenlijk reserveer je hier zoals wij dat in een vliegtuig doen. Iedereen heeft een stoelnummer en daar dien je dan ook te gaan zitten. Altijd grote paniek wanneer dat niet helemaal klopt.
Terug daarvan lekker op terras wat gedronken, Dirk en Lisa nog wat shoppen en vanavond eens kijken of we een keer iets kunnen eten wat we allemaal ook écht lekker vinden. Dat is tot nu toe nog niet echt zo geweest. Voor de een is het te weinig, voor de ander te heet etc etc. Moeten we nog iets op gaan vinden. Wordt overigens in Dali allemaal wat makkelijker.
Helaas kan ik, vanwege de gigaslechte internetverbinding geen foto's plaatsen. Die zullen jullie zo af en toe van ons allemaal op Facebook moeten zien.