Chantaburi 5

Superleuke dag gehad vandaag. We zijn wat verstandiger geworden en doen het wat rustiger aan, hebben we bedacht. Dus charteren we een privéchauffeur met taxi. Betreft een gewone local taxi zoals we die hier overal zien. Normaal zitten er meer mensen in en hoppen die op-en-af maar voor vandaag kan er niemand mee en is de heer geheel tot onze beschikking...
We gaan naar Wat Khao Sukim, een twintig km buiten Chantaburi. Wanneer we er aan komen zien we een hele lange trap. De moed zakt ons al een beetje in de schoenen want we zijn beide moe. Maar tot onze vreugde bespeuren we ook een soort kabelbaantreintje die ons naar boven brengt. Deze Wat is vlgs mij ter nagedachtenis van een hele belangrijke monnik (of monniken) gebouwd. Hij bestaat uit 3 verdiepingen. De 3e en 4e verdieping staan vol met geschenken die deze heren ontvangen hebben. Je weet niet wat je ziet. Hier staat voor miljoenen!! Allerlei foto's ook van wie wát schenkt. Het gaat over manshoge Chinese vazen, olifantenhoorns, zeer oude beelden uit de gehele wereld, Chinese bankstellen en eethoeken van uitgesneden hout en ingelegd met parelmoer....het kan niet op. Ook hebben mensen bandrecorders, electrische wekkers etc geschonken. Gewoon zoiets van: "Ik mag/ga daar naar toe en ik geef mijn mooiste bezit weg". De tempel op zich is niet zoveel zeggend maar wat een rijkdommen. En iemand moet daar toch de baas zijn. We vragen ons af wat zo'n machtige tempel in feite doet voor de gemeenschap. Uit wat gesprekjes (verder van de tempel af) geeft men aan dat er heel wat werkgelegenheid door tot stand komt. Ook hier rijst de vraag: er is een 'baas'. Normaal gesproken mag je giften, die te maken hebben met religie, niet verkopen maar ja....wie weet daar iets van. Ik wed dat je met deze bezittingen het halve land een keer een viergangendiner kunt schenken....
We zijn een beetje overdonderd van alles wat we gezien hebben. Later nog eens op foto's terugkijken wat daar nu eigenlijk allemaal staat. Tussen alle geschenken zijn ook wassen beelden geplaatst van bepaalde monniken. Die lijken echter zó echt (en er zitten ook échte) dat ik een beetje schrik krijg om er een te fotograferen.... Beetje creapy.
Wat we beide raar vonden is dat we, toen we het terrein van de tempel wat bekeken, we beelden zagen van zg. Luigi. M.n. voor de slaapverblijven. Ooit waren we in het Noorden en de mensen daar waren bang van deze beelden. Het betreft figuren met baarden, meestal wat panterachtige kleding. Ze schrijven er allerlei voodoo-achtige dingen aan toe. Ik herinner me nog dat Mintha (een tolk die we eerder mee hadden) destijds niet uit de auto durfde te komen toen we zo'n soort beeld wilde fotograferen en daar uitleg over kregen.
Enfin, na de tempel (Wat) kopen we ons een flesje drinken en laten ons naar Kung Krabean Bay brengen, een project opgezet door King Number 9. (Die pas dood is). Onderweg daarnaar toe worden we (en meerdere auto's blijkt, door de politie van de weg gehaald. We moeten ergens allemaal achter elkaar wachten. Bert vraagt of ik paspoorten bij heb en 'NEE' dus. We hebben paspoorten bij Hans in Pattaya liggen en de kopieën daarvan liggen in het hostel. Tja...wie denkt daar nu aan. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit want ik heb wel briefjes van 1000 bath bij. Dat moet hier ook wel volstaan...Wat een land. Blijkt allemaal niet nodig te zijn: er moeten hele belangrijke mensen over de weg en daarom moet iedereen anders eraf. We wachten tot de verschillende wagens voorbij zijn en worden gemaand om weer gewoon door te rijden. Niets aan de hand dus. Even weten wie je meerdere is... Grrrr
Het project waar we naar toe gaan is een Mangrovebos wat is aangeplant rondom een kleine baai. Eerder zijn hier stukken kust weggeslagen. Nu 'maakt men' eigenlijk weer land. De Mangroveboom heeft een soort van luchtwortels die zich vastzetten onder water. Het beschermt de kuststrook en na een hele lange tijd wordt er eigenlijk weer wat 'land bijgemaakt'. Hoe meer de grond (onder water) daardoor omhoog komt, hoe diverser ook de plantengroei daarop. Na hele lange tijd heb je er dan eigenlijk weer land bij. Ik kan het niet helemaal goed uitleggen maar het was zeker de moeite waard. Je loopt over , op palen gelegde, houten paden boven een wat modderig gebied. De bomen zijn hoog en een stam heeft vele wortels die al vanaf 1/3 van de stamlengte naar beneden in het water grijpen.
Na het project terug naar hostel. Door een mooi gebied. Wat meer georganiseerd (en dus herkenbaarder voor ons): ananasplantages, hele stukken grond met rubberbomen waaraan wordt afgetapt, kweekvijvers etc. Gewoon ook weer heel leuk om te zien.
Vandaag onze laatste dag hier. Morgen naar Jomtien en dus strand. Zin in