Naar Graaff Reinet

Naar Graaff Reinet.
7 aug 2014.
Vandaag hebben we gereisd van East London naar Graaff Reinet. Vanuit het heuvelige landschap reizen we door een totaal plat en verlaten landschap naar Graaff Reinet. De 'valley of desolation'. Nou en zo ziet het er ook uit. Totaal verlaten en nergens iets te zien dan dorre grond met her en der wat kleine struikbegroeiing. Wel zien we, ook ier, weer veel termietenheuvels. Lager en aan de bovenkant afgerond. Niet met de spitse punten. In veel ervan zitten gaten. Waarschijnlijk gemaakt door dieren die wel eens een termietje of honderd lusten. We verdenken er de kleine grijze aapjes van want die zien we hier wel in het landschap.
Zo rond 14.00 zijn we in Graaff Reinet waar we zelfstandig (oh, wat fijn) ergens een lunch klunnen nemen. Om half 4 start er weer een excursie. Er wordt naar bovenop een berg gereden, met een stukje wandeling, zodat je de geele vallei kunt overzien én de sunset. Drankjes mee naar boven en naar de zon kijken. Frank en Anja gaan wel mee, wij blijven in het dorpje wat hangen. Beetje winkeltjes en gebouwen bekijken. Veel Nederlandse en Engelse invloeden hier. Huizen met hetzelfde soort geveltjes dan die wij thuis hebben. De winkels zijn allemaal voorzien van ijzeren hekken voor de deuren en ze worden pas opengemaakt wanneer ze zien wie er binnenkomt. Overal staat ook 'reg van doorpad'. Ze hoeven je dus NIET binnen te laten. Ook alle huizen zijn omheind met muren en hekken. Meestal te bedienen met afstandsbediening. Zo ook onze lodge. Op elk hek staat bovendien: Warning. Don't entry: armed respons. . Mocht je dus toch ondeugend willen zijn dat beginnen ze hier gewoon te schieten. Mafkezen.
Wanneer we rond zevenen terugkomen komen ook de mensen van de groep juist aan. We besluiten naar een restaurant te gaan waar traditioneel karoo-eten gemaakt woprdt. Karoo is de naam van dit gebied en betekent 'land van dorst'. We nemen een fles wijn en vragen de juffrouw ons een aantal gerechten in het midden te zetten zodat we overal van kunnen proeven. Het is een vriendelijke juffrouw die we in de loop van de avond Angel gaan noemen. Ze heet Charlotte maar is wel vereerd met haar nieuwe naam. Zoń naamsverandering gebeurt uiteraard niet zo maar maar na en tijdens de nodige glazen wijn. Na 1,5 uur hebben we nog geen eten, we denken dat dat komt omdat er zoveel bereidingstijd aan de gerechten zit. Ondertussen gaat het wijn drinken gewoon door. Wat moet je anders. Bij navraag (omdat het na 1.5 uur toch echt te gortig wordt) blijkt onze order niet te zijn doorgegeven. Honderd verontschuldigingen en de mededeling dat 'de nieuwe'(een andere bedieningsmedewerker) een fout heeft gemaakt. Dat begrijpen wij natuurlijk onmiddellijk. Dat gaat altijd zo m,et die 'nieuwe'. Enfin uiteindelijk eten we en het is lekker. We besluiten een irish koffie te nemen en vragen of ze dat hebben. Ja hoor, geeft Angel aan. Nou laat maar komen, Wederom enige consternatie in de keuken en voila, daar komt de koffie. Honderd excuses maar ze krijgen de slagroom niet geklopt. Koffie met wiskey erin dus en zonder room. Zullen we haar naam maar weer veranderen?
Veel te laat lopen we weer terug om te gaan slapen. We hebben een reisdag morgen (volgens mij is dat elke dag zo maar enfin, hij wordt door de reisleider a;ls zodanig aangegeven) en moeten om 7.00 mét ontbijtpakketje in de bus zitten. Oh wat word ik daar vrolijk van.
Na enig gevecht met het automatische hekwerk van de lodge (open dicht open etc)in bed en slapen.