Amphawa en feest

Amphawa
We zitten hier vlak bij Amphawa ( een km of 7 van Samut Songkhram) en gaan daar vandaag maar eens een kijkje nemen. De meningen over het ontbijt: wat het moet zijn en waar we dat gaan halen, zijn wat verdeeld. Ontbijten kunnen we hier overigens overal dus we besluiten zo rond een een uur of negen uit te checken en op pad te gaan. Doel is de floating market van Amphawa en het Rama II memorial park daar. Amphawa lijkt een leuk plaatsje met de drijvende markt als centrale punt. Overal klongs en overal wat te doen aan souveniertjes, eettentjes etc. We mengen ons daar dus ook tussen de menigte en slenteren wat langs een riviertje aan de ene zijde ( met daarop allerlei bootjes met waren die verkocht worden, en aan de andere zijde stalletjes met van alles wat maar denkbaar is. We scoren daar ook ons ontbijt. Voor 50 bath ( 1,25 euro) p.p. Laten we ons in een longtailboot zakken en zullen we de komende twee uur rondgewaard worden met een tussenstop van maar liefst 5 tempels. Dat is iets minder: zwemvest aan, zwemvest uit, uit de boot klauteren bij tempel 1, 20 min rondkijken, in de boot klauteren , zwemvest aan, op naar tempel 2 en zo maar door. In elk geval goed voor de spieren. We hebben het eigenlijk een beetje staan op de laatste tempel. Die staat nl nog op ons to-dolijstje. Het varen op zich is leuk. Het is een authentiek gebied en het is mooi om de kleine huisjes aan de riviertjes te zien liggen. Ook de begroeiing is meer dan mooi. Manee heeft ons al eerder verteld over een soort krokodil ( it's a crocodile but it is not) die hier regelmatig op de wegen worden doodgereden. We zien er een in het water en ik krijg hem zelfs vastgelegd. Het lijkt een soort hele grote hagedis, in elk geval een reptiel want ik zie de gespleten tong. Het zijn grote joekels. We zien er een op de kant liggen van tocht wel zo'n één tot anderhalve meter.
De te,pels zijn allemaal zo'n beetje van hetzelfde ( Same same). Mogelijk de laatste dus beter.... Daar vergissen we ons in. Hij is in elk geval ánders. Wanneer we voor de laatste keer uit onze boot klauteren en we lopen door de tempelpoort komen we in een soort armetierige zoo terecht . Allerlei beesten in te kleine kooien en hokken. Je kunt er groenten en voer voor kopen en ze vervolgens voeren. Ik begrijp er niets van. Niet dat dit een tempel zou moeten zijn maar ook niet hoe dit geheel te rijmen met de boeddhistische levenswijze. Enfin, het zal wel.
Het park laten we vervolgens maar zitten want het is al laat en we hebben een afspraak. We zijn uitgenodigd bij de familie van de eerder vernoemde paddestoelenkwekerij en zouden daar om vier uur zijn. Moeten bovendien nog inchecken bij een resort wat zou zijn geboekt ( de familie heeft dat blijkbaar al geregeld).
Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen. Het plan begint me duidelijk te worden. Een aantal mensen rijdt, met nog een auto, mee naar het resort ( naam: Watinee, kosten 700 bath per nacht). We krijgen twee kleine huisjes toegewezen en de familie inspecteert alles vooraf. Ze vinden het allemaal wel prachtig geloof ik. Gaan op het veranda'tje op de foto etc. De regels van dit resort zijn ook zeer speciaal. Wanneer je iets wilt hebben meldt je dat bij het kantoortje en dan wordt dat geregeld. Het blijkt ook waar te zijn. We willen een biertje en ijsklontjes en jawel hoor. Er zoeft iemand op een klein scooteren weg en na zo' n tien minuten komt deze juffrouw terug met zes blikjes bier, een grote ijsemmer vol met ijsklontjes én een keurig net tangetje om de ijsklontjes mee uit de emmer te vissen. Even afrekenen en klaar is Kees. Naast ons laat een stel een volledige maaltijd brengen. De juffrouw moet bovendien nadat ze die heeft afgegeven nog even terug.... Ze missen een of ander sausje. U vraagt, wij draaien.
De familie rijdt weer terug om eten te gaan kopen ( begrijp ik) en het een en ander klaar te maken. We spreken af daar om zes uur te zijn.
Zo gezegd zo gedaan. Om zes uur zijn we present. Wederom hartelijke ontvangst. We staan onder een soort veranda waar een gigamuziekinstallatie ( incl bedieningspaneel voor dj) is geplaatst. Niet alleen voor vandaag maar die staat er altijd. Er staat overigens wel meer. In het midden een open ruimte ( waar later kleden worden neergelegd waar iedereen op kan gaan zitten) en daarom heen fietsen, bak met vissen, afvaltonnen, potplanten, rieten manden voor de paddenstoelen, weegschaal en folieapparaat. Enfin, zo'n beetje onze schuur maar dan groter waar zowel gewerkt als geleefd wordt. Voor de 'farrangs' ( dat zijn wij dus: buitenlanders) wordt van binnenuit de Eetkamertafel en vier stoelen gehaald en daar ook ergens tussenin geplaatst. Immers, wij kunnen niet op de grond. De muziek wordt aangezet en we krijgen alvast een grote schaal fruit, geroosterde amandels en drank voor onze neus. In de keuken zijn vier vrouwen aan het werk om het eten te bereiden. Ik weet niet wat ik meemaak. Ondertussen komen er steeds meer mensen bij. Ze vinden ons reuze interessant en wij hen. Één iemand komt binnen met een volledig varken. Al open gebeden ( waardoor je een plat varken hebt net zoals die vloerkleden met tijgerkat die we kennen) en al gebraden.....
Onze tafel wordt volgezet met curries, geroosterde garnalen, groenten etc etc. Véél te veel. De ' familie' gaat daarna op kleden zitten, er wordt gegeten en gedronken en het karaoken wordt opgestart. Ik voel me verplicht een beetje sfeer in te brengen. Immers, wat kan ik meer doen. We dansen swingen wat en doen gek. Ze vinden het prachtig en iedereen durft steeds meer. Zelfs de meest verlegenen pakken de microfoon ( er zijn er twee dus je kunt ook nog duetten zingen....) of dansen alsof hun leven ervan af hangt.
We hebben een superavond! Kabrunkáa!