Van Surin naar Ubon Ratchathani

Ik loop een dagje achter maar zal toch proberen een en ander precies te beschrijven. Merk steeds meer dat ik er moeite voor moet doen om terug te halen. Zou me gewoon aan structuurtje van ' elke dag'. Moeten houden maar ja....dát gaat niet echt wanneer je reist.
Vanuit. surin zo rond een uur of tien op weg gegaan naar Ubon Ratchathani met onderweg wat stops. Een eerste stop was een klein dorpje: Ban Tha Sawang, bekend om het produceren en verwerken van zijde. Wel gaaf om te zien. Andere weefgetouwen dan die wij die kennen. Er wordt in meerdere verdiepingen gewerkt. We zien op de weefgetouwen zowel draden horizontaal als verticaal. Voor een lapje stof werken er vier vrouwen. Één staat beneden ( onderste verdieping) en haalt de wirwar van verticale draden uit elkaar. Die draden geven steeds het patroon van het te weven stuk aan. Op de bovengelegenverdieping helpen twee vrouwen daarmee zodat de laatste dame het uiteindelijke weven kan doen ( zoals wij dat kennen met een kam). Bovendien doet ze daar ook nog een en ander met haar voeten aan: twee bamboestokken die als een soort pendelen werken waardoor bepaalde draden omhoog komen of blijven liggen. Superingewikkeld dus.
Het gebouwtje waar we gaan kijken i
Ligt in een mooi stukje Thailand. Mooie begroeiing en tevens authentieke huizen zoals die hier vroeger gebouwd werden.
Uiteraard wordt er iets gekocht en word ik verblijd met een mooie sjaal en Bert met een sarong. We moeten nog leren hoe we die om moeten doen maar ook dat gaat nog gebeuren. Onze ' tourguide' neemt ons vervolgens mee naar een oude kmertempel, althans wat daar van over is: Prasat Sikhiraphum. Leuk om te zien maar het is maar een klein restanten van wat eens een lijn van tempels was die liep van Anchor Wat ( Cambodja) tot Phimai ( boven Korat in Thailand) waar we nog naar toe gaan.
onderweg maken we van dichtbij kennis met onze eerste indische olifant. een olifantje van twee jaar die met zijn baasje de straten afsjokt. we kunnen wat voer kopen voor twintig bath en het aan hem geven (Of haar?). Bert baalt dat ik daar nu juist geen foto van gemaakt heb maar ik was te veel bezig met kijken naar dat lieve beest zodat ik even eens niet het toestel aan het bedienen was...Toch wel wat aardige plaatjes geschoten hoor, alleen niet met hem erbij. Alleen maar olifant.
Onze lunch nemen we in de 7e,even. Daar kun je gewoon wat pakken en klaarmaken ter plekken. Onze poging een warm noodlesoepje te nemen mondde uit in een flinke brandwond op Bert's hand omdat hij een onverwachte beweging met de hand maakte terwijl het kokende water liep...Hans was gelukkig heel snel om uit een machine ijsklontje te ' trekken' in een plastic zakje zodat die er meteen op konden.
Dan de weg naar Ubon verbolgen. Omdat we het uitstapje naar de kmerruïne deden was de planning over de 226 te gaan naar Ubon. Helaas misten we daar iets en moesten vervolgens stuk terug omdat we totaal de verkeerde richting in gingen.
Enfin, eerste hotel ( op aanraden van tripadvisor : V hotel Ubon Ratchathani bleek 2 km uit het centrum te liggen. Zo hadden we dat niet gepland. Even rond gereden dus en hotel gevonden ( The Ratchathani) t.o. nightmarket en dus wat meer in centrum. Op de nightmarket gegeten en toen ons nog even met allen in tuktuk naar een plaatselijke bar laten brengen. Weinig vertier hier wat dat betreft maar is voor ons ook niet zo nodig.
Mooie dag weer met heel veel indrukken.
De foto's weer wat later omdat dat veel tijd kost. Komt goed.