Palanga (vanuit Kleipeda)

4 aug 2015.
Vooraf aan een verslag maar eens even een algemene indruk van Lithouwen. Demensen zijn vriendelijk. Maken niet uit zichzelf contact maar wanneer jij het initiatief neemt is het een en al vriendelijkheid. Overal is het bijna wififree. Er zijn diverse punten waar een ieder met een netwerk verbinding kan maken en de meeste restaurants en bars hebben gewoon geen wachtwoord. Wat dat betreft is het ns landje vér vooruit!. Lithouwen lijkt (naast België) het and van de bieren. Wanneer je om een ‘local beer’ vraagt krijg je een geweldige lijst. Over het algemeen drie soorten: blond, wit en bruin, en daarnaast verschillende maten. Over het algemeen drinkt men hier halve liters en ik word (want Bert drinkt ze wel) over het algemeen zeer vreemd aangekeken als ik om een ‘small one’ vraag.
Het eten is supervet. Gisteren heb ik me gewaagd aan drie traditionele gerechtjes en ik was daarna (alhoewel ik toch maar overal een beetje van genomen heb) doodziek. Maagpijn. Vet, vet en nog een vet. Veel met uitgebakken spekjes (wáren ze maar uitgebakken dan was het nog enigszins te eten), kool en erwten, rode bieten, haring en vooral veel mayonaise. Ook aardappel zit werkelijk OVERAL in. Wat dat betreft was letland, qua keuken, wat internationaler.

Na het ontbijt vanochtend zijn we naar Palanga, een dorpje zo’n 35 km verderop, gegaan. Palanga ligt aan de kust en is een toeristische badplaats. In Lonely Planet hadden we gelezen en gezien dat daar een botanische tuin was (met daarin Hét ambermuseum van Lithouwen, en dat je ook via die tuin (denk aan park) aan het strand kon komen. Gezien de parkeerproblemen in Nida gisteren leek ons het een goed plan het bezoek aan de tuin tevens te gebruiken als een parkeergelegenheid voor het strand.
De tuin was mooi. Het weer was heet en tussen de bomen liep je wat in de schaduw. We besluiten ook het Ambermuseum maar even in te lopen (nu we er toch zijn). Het ambermuseum is gevestigd in een soort kasteel (daar gooien ze je hier mee dood). Voor het kasteel was een vijver en die zijn ze aan het restaureren. ‘Ze’ zijn vrouwen. Er loopt wel een man bij maar die geeft vlgs mij alleen maar aanwijzingen. Vrouwen zijn bezig de randen van de vijver ‘met zachte hand’ in model te brengen. Vreemde wereld hier soms…. Enfin, terug naar het ambermuseum. Amber is dat soort oranje/bruinkeurige edelsteen. Althans dat dacht ik. Dat blijkt helemaal geen steen te zijn. Het is een soort ‘hars’ uit de amber (honing)boom wat aftetapt wordt. Bij schuren en polijsten krijg je (althans bij een jarenoud opgepakt stukje) een soort glasachtige substantie. Het is ook heel licht, alsof het plastic is. De prijze voor zo’n klein steentje/plasticje liegen er echter niet om. Wat wel heel geinig is, is het feit dat er soms beestjes in zitten die je kunt zien. Immers dat sap komt uit de boom en stroomt naar de grond, langs de stam. Af en toe wordt er een beestje meegesleurd wat vervolgens als een soort fosiel in het ‘steentje’ terecht komt. Wel mooi om te zien én om te weten.
Tijdens mijn wandeling mopper ik op mijn nieuwe schoenen. Dat doe ik overigens al dagen. De linkerschoen loopt gewoon niet lekker. Ik heb hem al –tig keer uitgedaan, de sok en schoen bevoeld maar…niks hoor. Tot ik hem vandaag uit frustratie uitschop en…..er een eurootje uit komt rollen. Zo’n beetje het verhaaltje in de Efteling dus ik probeer het nogmaals morgen. Wat een chaos. Iets in je schoenen hebben zitten en er maar niet achter komen wat. Ik weet niet wat er aan de hand is. Enfin. Vanaf dat moment loop ik weer lekker en we besluiten het café op te gaan zoeken. Dat staat als nr 14 op onze kaart aangegeven. Ondertussen hebben we wel zin in iets dus we gaan richting nr. 14.
Nr 14 blijkt echter een soort van ijscokar maar dan met koffie. Oké, dan maar zo….en vervolgens op naar de zee. De Baltische zee. Vanuit het ark kunnen we gewoon een padje op (met houten vlonder) en komen, zonder al te veel hobbels net zoals bij ons duinen, vrijwel onmiddellijk aan het strand. Je kunt hier dus vanauit het park gewoon fietsen naar het strand en je fiets ‘in het zand parkeren’.. De borden snap ik hier niet helemaal: stelletjes rechtdoor en alleenstaanden naar rechts? Of stelletjes rechtdoor en vrouwen naar rechts? De aanwijzingen zijn me totaal onduidelijk. Ik heb overigens ook al borden gezien met ‘verboden voor honden’ en daaronder een bord met ‘hond in tas toegestaan’. Lisa en Dirk….vito kan dus gewoon mee naar Lithouwen mocht dat ooit de bedoeling zijn.
De Baltische zee en strand is mooi. Hele stukken waar het echt rustig is op het strand maar ook net zoals bij ons, volop vertier en (kleine) strandtenten. Op die stukken lijkt het dan ook wel een beetje als bij ons in Scheveningen.
Rond een uur of vier zijn we teruggereden. Het weer is nog steeds stralend (we zijn hier maar steeds op ns hoede gezien de plotselinge plensbuien in Letland) en we doen nog een kelin ommetje in Klaipeda OldTown, drinken daar iets om vervolgens terug naar hotel te gaan. Even verfrissen en straks ergens ‘lekker’ eten.
We verblijven overigens in Amberton hotel. Zou één van de luxste slaapplaatsen zijn die we in de route hebben opgenomen maar geef mij maar de kleine hotels of de guesthouses. Koud en zakelijk. Wel een superlokatie. 5 min lopen van zowel nieuwe centrum als de oude stad.