Herkenning

Vanochtend hebben we warm gedouched. Dat was gisteren nog niet mogelijk omdat er een klein boilertje stuk was. We hebben het zo eens aangekeken. Voordat we arriveerde had manee al een en ander geprobeerd. Er is een 'techneut' geweest en die heeft gekeken. Hij blijkt ongeveer twee uur bezig te zijn geweest, liet 1500 bath afrekenen (37,50) en gaf de mededeling: Het is kapot. Ja, ja, ook hier besodemieteren ze de zaak. Enfin, er komt een jonge jongen en die plaatst het nieuw gekochte boilertje. Bij binnenkomst heeft hij één tang bij zich.... Hij krijgt het voor elkaar dat het ding werkt maar nu komt er wel wat water uit het plafond waar het boiletje verstopt zit. Er moet een andere slang komen. De jongen gaat en komt weer terug. repareert weer iets. Vanochtend hebben we gedouched maar wanneer we uit de slaapkamer komen zit onze reparateur daar weer. Hij heeft nu ijzeren flexibele slangetjes bij zich. Maakt er die aan maar maakt vervolgens met de vieze handen het luikje in het plafonf vuil. Geen probleem. Het meneertje verdwijnt weer om verf en kwast te kopen en schildert vervolgens het luikje weer helemaal wit. Het wordt allemaal wel gemaakt maar de manier waarop is voor ons niet te begrijpen. Ik denk dat de gehele reparatie zo',n 7 á 8 uur geduurd heeft.
Goed, dat was he verhaal over 'hoe we aan warm water kwamen'.
Op de middag zijn Bert en ik een eind gaan lopen. Veel herkenning weer van de vorige keren. Er verandert hier niets. We lopen vanaf appartement naar de zee en dan langs de kust naar Jomtien. Daar wat drinken en terug. De vrachtwagens worden hier nog steeds veel te zwaar en gevaarlijk beladen, de offertjes voor de tempels (allerlei slingertjes met bloemen eraan) vinden nog steeds gretig aftrek bij de bevolking, de verse vis zien we komen en verkocht worden. Vanuit tonnen worden de garnalen geschept en in grote zakken gedaan. Horecamensen weten er wel weg mee. De was kun je, ook nu nog voor 30 bath doen. (0,75 cent).
Eind van de middag weer terug bij appartement. Vanavond maar weer kijken.