Dagje naar Sidi Kaouki

vanaf het wakker worden schijnt de zon hier weer volop. En we zijn wéér laat met wakker worden. We slapen hier elke nacht de hele klok rond....

de ontbijttijd is voorbij dus we gaan wederom op zoek naar een gebakken ei. Heerlijk na al dat zoete gedoe hier. We vinden een tentje hier vlak bij waar je leuk kunt zitten en waar ook van alles te zien is. Ons ontbijt wordt ‘versyoord’. Door 4 muzikanten. Ze zijn alop leeftijd maar het is tot nu toe de beste performance die we gezien hebben. De oudste van het stel gooit zijn instrument de lucht in, springt geregeld met twee benen van de grond en danst alsof zijn leven er van af hangt. Dat alles gepaard met een vriendelijke tandeloze glimlach.

we besluiten de bus te nemen naar Sidi Kaouki, een dorpje hier zo’n 20 km vandaan. Helaas, wanneer we de bus gevonden hebben zit die bartsnes vol. De enige optie is om gedurende de ritte staan en dus verkiezen we een taxi.

na wat onderhandelen brengt een jongeman ons, in zijn oude mercedes, voor 10 euro naar de plaats van bestemming. Overigens valt hij wel onder de taxi,s.

Wanneer er getankt moet worden blijkt de auto niet meerte starten. Ja hoor, hebben wij weer. De man geeft aan ook een goeie technicus te zijn maar dat mag niet baten. Ten slotte zegt hij ons maar een kop koffie te gaan drinken en dan zal hij zorgen dat er een andere taxi komt. Juist wanneer we het cafe willen ingaan horen we de auto weer draaien. Trug erin dus. Hij heeft een heel verhaal over de sleutel bla bla. Enfin we rijden weer. Even later stoppen we en stapt er een meneer voor bij in. Het blijkt de neef van de broer van zijn zus etc. Of we daar een probleem mee hebben. Nee hoor, rijd ons nu maar naar waar we zijn moeten.

sidi Kaouki blijkt een soort ‘ surfgehucht’. We begrijpen al snel dat we hier niet zomaar een taxi terug kunnen nemen. Gewoon de middle of nowhere. We spreken dus af dat de chauffeurons na twee uur komt halen.

het is er wel mooi maar twee uur zijn veel te lang om hier te verblijven. Na heel veel thee hopen we dat de taxi inderdaad terugkomt. Ook na twee uur is die in geen velden of wegen te bekenne. Juist wanneer we de bus willen nemen komt ie aangeraced....’Twee minuten’. Roept ie uit het raam en weg is ie weer.

vervolgens pikt ie ons op en gaan we terug. Wederom een stop, wederom familie: de zus van de neef van de broer van zijn tante dit keer, mét kind en mét oma. De deur wordt opengezwaaid en e zus van de neef...etc + oma en baby kruipen samen op de passagiersstoel. Iet te geloven. Vervolgens wordt de achterdur opgezwaaid en krijg ik, over Bert heen, een 2 e kind aangereikt die op mijn schoot wordt geplaatst. ‘ uhh, oké....’. Het kind lijkt hetdenormaalste gang van zaken te vinden en nestelt zich gezellig tegen me aan. Tja... Marocan way of life zullen we maar denken.

mooi avontuur weer. Zondag gaat ie met ons naar Had Daraa. Weten we in elk geval zeker dat we er komen. Hoe....dat is nog maar de vraag met deze meneer.